Als ik kijk naar verschillende samenlevingen dan vraag ik me weleens af: “Wat hebben andere culturen vandaag de dag te bieden? En wat is er over van de ‘traditionele Westerse’ cultuur waar ikzelf uit voortkom?”
Dan zie ik terug in de tijd:
Vierden we 40 jaar geleden Valentijnsdag? Volgens mij was het nauwelijks bekend. En wat wist ik van Halloween? Helemaal niets! In die tijd kwam Sinterklaas de cadeautjes brengen, om ons iets te leren over belangeloos schenken. Nu komt vaak de Kerstman of kopen steeds meer mensen gewoon iets voor elkaar met de Kerst.
Een jaar geleden hoorde ik een interview op t.v. waarin aan mensen op straat gevraagd werd of ze de oorspronkelijke betekenis van Kerstmis kenden. Iedereen herinnerde zich natuurlijk de gewoonte om dan een kerstboom te zetten, maar slechts sommigen wisten ook nog dat het iets met de geboorte van Jezus te maken had. Bij de vraag naar Pasen kwamen de meeste geïnterviewde niet verder dan: “Paaseieren eten of iets dergelijks”. Over Hemelvaart en Pinksteren, wist men voornamelijk dat we er vrije dagen voor krijgen.
Waarden en normen van samenlevingen ondergaan voortdurende veranderingsprocessen. Hoe meer nieuwe invloeden van buitenaf binnenkomen, hoe sneller die ontwikkelingen gaan. Als er sprake is van integratie van meerdere cultuurgemeenschappen gaan de veranderingen vaak extra snel.
Daarnaast worden we door de technologische ontwikkelingen steeds mondialer.
Er wordt almaar meer en verder gereisd dan voorheen en dankzij internet vervagen allerlei grenzen. Wereldwijd nemen we ideeën en cultuurgewoontes van elkaar over.
Is er door allerlei verschuivende patronen sprake van cultuurverarming, of kun je dat ook anders beschouwen?
In mijn beleving zijn we als samenleving ‘op weg naar’ een cultuur-vernieuwing, waartoe we eerst onze oude patronen dienen los te laten. Dan ontstaat er de ruimte om nieuwe patronen toe te laten, of patronen met elkaar te laten versmelten.
Veel van onze culturele patronen waren in oorsprong vaak gekoppeld aan het ritme van de natuur.
Onze technocratische samenleving heeft ons veel goeds te bieden, waar ik dankbaar voor ben. Tegelijkertijd vraag ik me ook af hoeveel risico dit oplevert voor onze verbinding met de natuur, met ‘Moeder Aarde’ . Welke bewuste keuzes kunnen we maken om die relatie veilig te stellen?
Ik vind het dan boeiend om te kijken naar volkeren die hun verbinding met de natuur nog steeds sterk in hun leefgewoontes en culturele patronen verankerd hebben.
Wat kunnen wij daarvan leren?
1 opmerking:
Lieve Marianne,
Ken je ‘playing for change?’, dat is een mondiale beweging, die vanuit de muziek de hele wereld verbindt, met heel veel Afrika. Ik warm me er iedere dag aan op, mijn hart gaat er van juichen, het is precies wat ik zelf bedoel en wil en zoek en deze mensen doen het. Ik denk dat dit ook is wat jij bedoelt.
Veel muzikanten hebben veel gedaan met en voor deze verbindingen, waar iedereen rijker van wordt. Ook Steef Bos is zo iemand en natuurlijk Simon, van Simon en Garfunkel en Adriaan van Dis, bijvoorbeeld, in een documentaire. Een integer mens, met wortels in Afrika.
Wil je ook kritiek en commentaar? Ik neem aan van wel. Ik vind het zelf minder interessant hoe alles politiek verloopt, het hoort erbij, is door velen veelvuldig uitgediept. Het filosofische aspect geeft meer, maar wat jij zelf beleeft hebt, als mens, dát is ( volgens mij ) het echte werk. En dat wil ik graag horen en opnemen. Wat er positief verandert gaat per mens en van mens tot mens. Zoals de ongelooflijke Mandela en Titus, die iedereen kent en de vele anderen, die ‘onbekend’ zijn. En wat heet er allemaal Afrika, Afrika is zo groot en zo verschillend en zo rijk. Meestal gaat het over een klein deel van Afrika. Over welk deel?
liefs, goed werk!
AnneBieke
Een reactie posten